Geplaatst op 03 september 2012, 07:38 uur
Het wordt bijna eentonig de berichtgeving op mijn blog, we gaan weer en we komen thuis. Dit heeft te maken dat ik de tussentijdse dagen ook op mijn Facebook pagina de belangstellende mensen op de hoogte heb gehouden met foto’s en berichtjes vanaf mijn iPad vanuit het ziekenhuisbed. Dit is ook een stuk makkelijker omdat je daar korte berichtjes kan typen en hier toch wel min of meer lange berichten genoodzaakt is alhoewel ik weet dat jullie niet van mij eisen maar dat is eigenlijk de ongeschreven regels van een weblog.
Hier dus een korte samenvatting:
Op woensdag 29 augustus gingen we om 9 uur vanuit Amsterdam de lucht in naar Berlijn, voor een nieuwe operatie die gedaan werd door Dr. Waner. Het plan was om onder mijn kin / nek het overtollige vel weg te halen en het maken van een begin van de facelift.
Toen we aankwamen heb ik gelijk een nummertje getrokken bij de narcotiseur zodat de wachttijd werd beperkt. Ondertussen gingen we ons melden bij Mvr. Hoffmann die alles coördineert. Daarna gingen we naar de narcotiseur en inderdaad het wachten was ingeperkt tot slechts een uur. Er zaten ook Nederlandse mensen uit Aalsmeer waarmee we een praatje hebben gemaakt en vertelde dat Mvr Van der Horst uit het AMC weer niet lief was geweest en gezegd had dat Dr. Waner allemaal marketing was. Een soort gelijk iets wat zij ons in +/- 2005 ook al had gezegd dat hij te commercieel was. Zo praten dus Nederlandse artsen over hun collega’s en stond ik ook niet raar te kijken toen in het nieuws kwam dat er ruzie was op de longafdeling van het VUmc, puur jaloezie maar dat terzijde.
Nadat we klaar waren bij de narcotiseur (5 – 10 minuten werk) konden we gaan en staan waar we wilden en doordat de wachttijd een uur verkort was hadden we nog een hele middag voor ons dus besloten we naar het Europa Center te gaan in de stad. En hebben we daar wat rond gelopen.
De volgende dag 30 augustus vond de operatie plaats, ik moest me 10 uur melden en was omstreeks 13:00 uur aan de beurt en werd rond 18:00 uur weer terug naar de kamer gebracht. Ik weet verder niet veel meer over het verloop van de dag en werd de volgende ochtend weer wakker en mijn gezicht was helemaal opgezet, zelfs zo erg dat mijn linker oog bijna dicht zat en ook daar een blauw oog aan heb over gehouden.
Dr. Waner hebben we daarna niet gezien, ik denk dat hij ’s avonds het vliegtuig terug naar New York heeft genomen, hij blijft namelijk altijd tot donderdag / vrijdagochtend. Wel kwam Dr. Meyer (soort van zaalarts) langs om te kijken hoe het ging en vertelde wat ze hebben gedaan. Ze hebben dus onder bij m’n kin / keel het loze vel weg gehaald en het glad gemaakt en een facelift gedaan die goed zichtbaar is, de mond is nu wat meer dicht, misschien gaat deze ook nog dicht na mate de zwellingen afneemt.
Uiteraard kan niet in één operatie alles gedaan worden, stap voor stap.
Onder bij m’n keel heb ik een grote hechting en bij m’n ogen i.v.m. de facelift die er na 10 dagen er weer uit mogen.
Op zaterdagmiddag mocht ik ineens naar huis van Dr. Meyer en heb ik nog een nachtje in het hotel geslapen, want dat was allemaal geregeld tot zondag waar we met het vliegtuig om 13:45 uur weer naar Amsterdam vlogen. In het ziekenhuis wilde ik niet langer meer blijven want het is daar totaal anders dan in Nederland, de verpleging kijkt niet naar je om, je krijgt eten alsof je een baby bent (omdat ik niet goed zou kunnen eten) en je ligt met een aantal mensen op een kamer zonder gordijntjes en die ene snurkte enorm boven m’n oordopjes uit dus het was geen rustige nacht.
Tot zover mijn verhaal, als de zwellingen afgenomen is dan zal ik een foto plaatsen van voor en na.
