Geplaatst op 21 januari 2017, 08:03 uur
Gister was ik om 20.30 uur weer thuis na een lange treinreis. Op zich ging het allemaal best wel vlot, want tijdens de treinreis zat ik lekker te werken op me macbook.
Het was me een week je wel! Ik heb nu echt zoiets van huh het is alweer zaterdag! De week is echt voorbij gevlogen!
Hier even alle ‘hoogtepunten’ op een rijtje. Of beter gezegd dieptepunten;
Het scheelde maar een haartje of ik mocht pas zaterdag of zondag naar huis. ’s Ochtends om 8 uur kwam zoals altijd een hele groep doktoren langs om te kijken hoe het gaat. Ik had al mijn spullen al ingepakt, koffer stond klaar. En die arts zei ja ik denk dat je zaterdag of zondag wel naar huis mag. Ik zei nee today. Nee zei de arts dat kan niet. Ik dacht ja fuck it wie ben jij om dat te zeggen.. today! Ja maar je kunt gaan bloeden. Ik deed zo van schouders ophalen ja jammer dan. Die artsen er omheen hadden allemaal zoiets van wtf dit hebben we nog nooit meegemaakt en begonnen een beetje te lachen van ooh jee fittie. Wie heeft dat gezegd? Ja ik zeg Dr. Meyer has agree. Oh has mister Meyer said it’s agree.. zei die op zón toon dat ie het niet echt leuk vond dat hij daar niks vanaf wist.
Afijn ze wilde nog een foto maken maar daar was blijkbaar geen tijd meer voor (we hadden nog twee uur). Toen ging Dr Kanzok van binnen ff kijken en wenstte mij een goede reis.
Nog even een babbeltje gemaakt met Mvr Hoffmann. Ik vertelde ja helaas kan ik nog niet zwemmen. I hate swimming zei ze omdat het water zo koud was. Ik zeg ja ik was in september in Ibiza en daar was het water wel lekker warm en als je dan niet kan zwemmen.. dat begreep ze wel. Daarna gingen we met de taxi naar het treinstation en vanuit Eberswalde naar Berlin HBF en zo naar Nederland.
M’n vader wist me ook nog even lekker te motiveren tijdens de terugreis. Nou er bestaat ook een leven zonder zwemmen hoor! Je zwemt één keer en daarna niet meer. Erg fijn om met ze op stap te gaan, altijd lekker zo positief en optimistisch (NOT).
Nu over een maand moet ik weer terug. Op 19 februari is er een consult met maxillofaciale chirurg Dr Tombris uit Griekenland en Prof Waner en het team. Dat is maar een kwartiertje zoals in december. Dit keer ga ik samen met iemand die mij bij staat met de communicatie tussen mij en de verzekering en de ziekenhuizen. Erg fijn om een onafhankelijk persoon te hebben die het vanuit een ander perspectief bekijkt. Hij kan beter de talen en kunnen we beter de (weder)vragen stellen. De artsen verstaan mij ook niet echt namelijk. En het consult is het altijd snel snel snel, dus vandaar. Dan wordt ook een beetje duidelijk hoe het gaat met de correctie van de onderlip en de facelift.
En mvr Hoffmann heeft al gezegd dat eind april wel weer een poging zou kunnen plaatsvinden om de canule eruit te halen. Ik had gehoopt eind maart maar helaas. Ze houden echt 2-3 maanden aan, eerst moet alles slinken van binnen na deze laser behandeling.
Stiekem hoop ik dat als ik 30 wordt in oktober dat ik dan een beetje klaar ben met alle operaties, maar als het zo gaat zal dat niet opgaan.
