Geplaatst op 23 april 2015, 07:37 uur
Afgelopen dinsdag was het even een grote teleurstelling toen bleek dat we eigenlijk voor niks gekomen waren gezien de operatie niet door ging. Nja dat is het ergste niet, hoef ik ook niet nuchter te blijven tot dat ik om 16.00 uur eens aan de beurt ben. Maar vooral dat er een 2e kaakoperatie nodig is viel even vies tegen. Ze hierbij willen de onderkaak 1 cm naar achteren zetten gelijk aan de bovenkaak. Ten eerste is die operatie best heftig en ten tweede de nasleep van 6 tot 8 weken waarbij ik de kaken stijf op elkaar moet houden en niet kan praten, eten en drinken. En uit ervaring weet ik dat dat niet de leukste weken zijn.
Nu paar dagen later ben ik een beetje aan het idee gewent. We hebben wel als voorwaarden gezegd dat het moet onder begeleiding van Dr. Waner en Dr. O omdat ik geen zin heb in een derde kaakoperatie omdat het nog niet naar het zin is. In UMC Utrecht hebben ze het keurig gedaan maar blijkbaar niet echt wat ze verwacht hadden om de mond te kunnen doen sluiten. Eigenlijk is er geen keus want als je hier zou zeggen nee dan zal de behandelingen hierbij stoppen en zou zonde zijn aangezien er nog best veel te bereiken is.
Je kunt merken dat de mentaliteit kwa op medisch gebied hier in Duitsland veel anders is dan in Nederland. Daar moet je 30 keer terug komen, vergaderen etc. Hier word je gewoon voor het scan apparaat en rönte foto gezet. En staan er wel een aantal kaakchirurgen op de lijst die het zouden kunnen en willen doen. In Nederland moesten we er naar eentje zoeken omdat iedereen bang was voor de risico’s enz. De kaakchirurg van gister deed nou net of het eventjes knippen en plakken was. Ja dan snijden we ’t hier en daar door de midden en dan haal ik er wat tussen uit en zet ik ‘m 1 cm naar achteren balala. Oké zal wel het is jouw werk.
Ze hebben het ook steeds over een hele goede kaakchirurg in Griekenland waar Dr. Waner en Dr. O ook wel eens te vinden zijn. Op het moment van schrijven vind ik het nogal bizar idee om even in het vliegtuig te stappen en naar Griekenland te gaan voor een operatie. Intussen weten we in Duitsland een beetje de weg maar daar totaal niet.
Afijn we mogen vandaag naar huis. Het was eventjes bekijken hoe want de treinen staken weer eens. Vorige keer ook al toen we in Duitsland waren. Toeval bestaat niet zeg ik altijd. We zullen dus weer een uur met de taxi van Eberswalde naar Berlijn moeten en het vliegtuig pakken die om 16.05 gaat. En dan zien we wel hoe het verder gaat lopen. En nee we gaan niet met de auto voortaan want dat is te vermoeiend. Wie wil er nou 7 uur opgesloten zitten in een 3-deurs autootje waar je je kont niet kan keren.
