Geplaatst op 14 januari 2017, 18:37 uur
Vanmorgen stond ik om 6.30 uur op met het gevoel vandaag gaat er weer een nieuwe mijlpijl bereikt worden.. de canule gaat euit.
Om 8.30 uur bracht ik mijn hond bij m’n ouders en mijn vader bracht mij weg naar Schiphol. Ik kreeg van te voren een SMS van EasyJet. Vanwege problemen met de bagageband moest ik de koffer bij vertrekhal 1 afleveren. Dat had ik gedaan en vervolgens ging ik naar de gate. Alles verliep wel soepeltjes tot dat ik in het vliegtuig zat.
Het vliegtuig bleef lang bij de gate staan en natuurlijk moesten we weer taxiën naar de Polderbaan. Eenmaal aangekomen in Berlijn lag mijn koffer niet op de band.. hmm en ook van meerdere niet. Bleek dat deze nog in Amsterdam stond vanwege het probleem met de bagageband.
Fuck! Ik had mijn laptop en iPad in de koffer gedaan omdat ik het altijd tricky vind bij de security om alles in een bakje te doen die vervolgens al door de controle is en jij nog in de wachtrij van het poortje. Het zal niet de eerste keer zijn dat er spullen ineens verdwenen zijn. Zo was dat een keer op luchthaven Tegel dat iemands hele handbagage foetsie was.
We werden naar een loket gestuurd waar je een formulier kon invullen met je gegevens. Zij dragen zorg voor het nabezorgen van de koffer. Ik vertrouw er maar op. Morgen of overmorgen zal die wel bij het ziekenhuis afgeleverd worden.. hoop ik.
Het is even heel erg balen maar we moeten door want in het ziekenhuis wachten ze op mij.. dacht ik. Dus heb een taxi naar Berlijn HBF gepakt en daar moest ik even wachten op de trein. Ik een kop koffie gehaald bij McCafe en tickets gekocht. Ik was bijna in de verkeerde trein gestapt de andere richting op. Maar de andere trein die ik moest hebben reed net weg toen ik naar het andere spoor liep. Kak een uur wachten op de volgende. Dus ik maar weer een kop koffie gehaald in de McCafe.
Eenmaal in het ziekenhuis gekomen vroegen ze van wat ik kwam doen. Ja dit klinkt raar maar is niet de eerste keer dat dit gebeurd. Een hele slechte communicatie. De zuster ging bellen. Uiteindelijk mocht ik in een kamertje gaan zitten. Een student weekendkracht ging kijken met zón slangetje in m’n neus. De canule moet eruit vandaag he? Wie heeft dat gezegd? Euh ja Dr. Meyer.. oh oh nou ik durf het niet dit dat. Heel onzeker, ik was er al helemaal klaar mee en gaf aan we doen het maandag wel.
Zij bloed afnemen en ging ook al mis. Ze wilde notabene de naald erin laten zitten voor een volgende keer. Ik zei nee! Eruit! Wat een dom kutje ander woord heb ik er niet voor.
Toen kwam er een andere studentje die amper Engels kan met een hele vragenlijst. Heb je allergieën, rook je dit dat. Dus ik pak dat papier en kruis overal driftig nein aan. Heb je een klok? Heb je een laptop.. ik schoot in de lach. Wat zijn dit voor vragen?! Alsof ik hier voor het eerst kom. Mijn koffer is nog in Amsterdam maakte ik ze duidelijk en daar zit mijn laptop in, maar ze reageerde er niet op. Ze zal wel gedacht hebben wat een gekkie. Nou dat denk ik ook over de studentjes hier.. zooitje ongeregeld!
Één ding is gelukkig dat ik alleen op een kamer lig want anders zou het nog meer drama zijn. Met zón snurkende ouwe kerel. Als het nou een leuke jonge gozer was njah.. Nu maar wachten tot maandag en de positieve vibe weer oppakken met Mvr Hoffmann en Dr. Meyer die zijn tenminste wel enthousiast. Die mensen hier nu stralen echt uit van nou ik had liever dat je net als je koffer ook nog in Amsterdam was achtergebleven.
Morgen ga ik maar denk ik in Eberswalde een blik werpen als de winkels open zijn en anders tja.. vervelen.. Wel zonde twee dagen voor niks hier.
