Geplaatst op 16 januari 2018, 13:53 uur
Zondagochtend ben ik met het vliegtuig voor de 22ste keer, 11e jaargang en 19e operatie naar Duitsland gegaan. Vorige keer was het zón storm in een glas water dat ik besloot alleen te gaan dit keer. Dat bespaart iedereen hoop tijd die we wel beter kunnen besteden dan wachten.
Ook besloot ik keer dit keer om me niet zo druk te maken betreft het aan de beurt zijn dus ik kwam om 13.00 uur aan in het ziekenhuis, was bij Mvr Hoffmann geweest en de anesethesie en kreeg nummertje 6. Voorgaande keren ging ik wachten in de wachtkamer dit keer ging ik lunchen in het restaurant. Dus ik een bord patat, hamburger en ei genomen met een biertje. Overigens leek de hamburger meer op een schnitzel maar goed.
Nadat ik dat op had ging ik weer eens op de afdeling kijken waar de consulten plaatsvonden. En eigenlijk was ik verrassend genoeg vrijwel meteen aan de beurt. Dit keer om 14.30 uur in plaats van 19.00 uur. Dr Waner en het team begonnen over de mondhoeken enzo. Aan de ene kant werd er 1 cm kleiner gemaakt en de andere kant 0.5 cm.
Ook vond Dr Waner het een goed idee om met een CPAP te gaan slapen als tijdelijke oplossing. Ik wil namelijk graag af van het luchtbuisje want dan kan ik naast fitness en hardlopen ook wekelijks gaan zwemmen. Eerst nog een diploma halen maar goed. Verrassend want hij leek voorheen nooit een voorstander ervan. Of het slim is het nu te doen is de vraag er gaat nog een laserbehandeling plaats vinden dit jaar om meer lucht te maken in mijn keel. Als ik dan geen luchtbuisje heb ben ik alleen op mijn neus en mond aangewezen en kan ik het misschien benauwd krijgen.
Voor mij is het de 19e operatie en besef me nooit zo heel goed wat de consequenties ervan zijn. Maar toen ik ‘s nachts wakker werd dacht ik van ja.. na de spiertransplanatie in 2014 en kaakoperatie in 2016 is dit weer een momentje dat het mijn leven een stukje gaat veranderen, weer een ander gezicht. Dus de volgende dag heb ik foto’s gemaakt van voor de operatie. Wanneer het allemaal hersteld is zal ik deze naast de foto’s leggen die ik dan maak.
Vlak na het maken van de foto’s werd ik opgehaald voor de operatie. Dit keer was het 13.30 uur in plaats van 16.00 uur. Na de operatie werd ik wakker en voelde wel dat er aan mijn mond was geopereerd. Dus ik met mijn hand onder m’n kin voelen of ze dat ook weggehaald hebben. En ja hoor helemaal strak.. wauw!
Toen werd ik teruggebracht naar de afdeling. Ik had heel erg drang om te plassen dus ik ging naar de WC. Er kwam niks.. hmm ok kan gebeuren. Na een half uurtje nog een keer, weer niks. Ik ging een stukje wandelen, de kraan aanzetten misschien dat het hielp om toch te kunnen plassen. Om half 9 ging ik het toch maar even melden kreeg vrijwel een half uur later een catheter in. Ik dacht oh jee dat gaat heel erg pijn doen, ik voel liever iets anders aan m’n piemel.. maar het viel mee. Er werd een soort verdovingsspray op gespoten. Vervolgens liep mijn blaas leeg in de zak en dat voelde erg fijn.
Volgende ochtend kwam Dr. Meyer aan m’n bed. Wat was dat nou met die catheter vroeg ie. Doorgaans is het niet gebruikelijk voor jonge mannen. Euh tsja.. In de loop van de ochtend werd ie eruit gehaald en daarna kon ik gelukkig weer normaal plassen.
‘s Middags kwam Dr Waner en Dr. Tombris ook nog aan mijn bed. Hij vond het er erg goed uit zien en was erg tevreden met het resultaat.
Morgen gaat de drain en het infuus eruit en dan mag ik als alles goed gaat denk ik donderdag wel naar huis.
