Vandaag hadden we een consult met Dr. Waner in het St. Josef ziekenhuis in Berlijn.
Sinds gisteren zijn we in Berlijn en zijn druk ons opnieuw aan het verkennen.
Vanmiddag hadden we niks meer te doen en zijn we richting het ziekenhuis gaan lopen wat ongeveer 20 minuten van het hotel af is.
Toen we aangekomen waren bij het ziekenhuis was het nog erg vroeg dus gingen we even een hoekje om lopen en ontdekte dat 10 minuten verder op het station was waar we gisteren vanuit Berlin HBF aan kwamen. Daar hebben we ook eventjes rond gelopen en zijn we vervolgens even bij Mac Donalds een chees burger gegeten.
Nadat we deze op hadden gingen we weer richting het ziekenhuis en besloten in de wachtkamer op ons beurt te wachten. Toen we aankwamen zagen we al snel een bekende, mvr Hoffmann die ook in het Benjamin Franklin ziekenhuis werkt was als hulp gekomen.
We kregen van haar een nummertje en moesten een formulier invullen.
Al snel zagen we Ben en Candy uit Nieuw-Vennep met Isabel en Jemalin die al bij Dr. Waner waren geweest. Hun hadden er voor gezorgd dat wij eerder konden dan geplant omdat Candy als talk aanwezig moest zijn bij ons gesprek met Dr. Waner en hun vanavond weer terug moesten vliegen naar Nederland.
Bij het gesprek was ook Dr. Kandilakis die ook in het Benjamin Franklin werkt en mij de vorige keer min of meer verzorgd heeft omtrent de communicatie. Uit het gesprek is gebleken dat Dr. Waner niets meer aan de tong kan doen omdat in Nederland 21 jaar geleden een stuk van mijn tong is afgehaald en daardoor de zenuwen kapot zijn gegaan. De gevolgen daarvan zijn dat Dr. Waner niet meer kan garanderen dat ik ooit helemaal goed verstaanbaar zou kunnen zijn, dat heel jammer, maar weinig aan te doen.
De volgende stap die Dr. Waner gaat ondernemen is om de onderkaak (die te groot is) door de midden te halen en deze wat meer naar achteren te zetten en te verkleinen. Hierdoor bestaat ook een mogelijkheid dat ik beter te verstaanbaar zal zijn en beter kan slikken.
Donderdag 30 oktober komt Dr. Waner voorlopig eenmalig naar Nederland om consulten en operaties te doen in Utrecht. Samen met een Nederlandse dokter zal hij dan gaan kijken of die een kaakoperatie kan uitvoeren of dat het in Duitsland of New York moet gaan gebeuren.
We zijn aangekomen in Berlijn na een zes uur durende trein rit. We zijn vanochtend om 9:30 uur van huis vertrokken en in Amsterdam Centraal weer op de trein gestapt naar Berlijn.
De reis verliep goed, alleen trok iemand per ongeluk aan de noodrem waardoor we 10 minuten vertraging opliepen.
Inmiddels zitten we in het hotel, het is maar goed dat we gereserveerd hadden anders was het vol. Het internet is hier goed geregeld, dat moet wel voor zón verslavende als mij 😉 het kost namelijk maar 1 euro per uur.
Helaas heb ik door een probleempje geen mobiel internet van T-Mobile anders hadden jullie al foto’s kunnen bezichtigen op de site. Deze komen er mogelijk vanavond op, ik ben bezig met een nieuw systeem dat via fotosite Flickr gaat.
Oh ja, even vertellen waar ik hiervoor ben, morgen hebben we een consult met Dr. Waner in een nieuw ziekenhuis, dus een nieuwe omgeving die we dadelijk gaan verkennen. Het is vlakbij het vliegveld Tempelhoff.
Eindelijk is het weer zover, 26 oktober gaan we weer naar Berlijn, niet voor een operatie, maar een consult. Het duurde allemaal even, maar nu lijkt de aap uit de mouw te zijn waarom het zo lang moest duren. Dr. Waner is verhuisd naar een ander ziekenhuis in Berlijn.
Niet dat we dit niet wisten, want dankzij Candy van de Stichting Hemanigoom blijven we op de hoogte van de ontwikkelingen rondom Dr. Waner. Maar er schijnen wat dingen voorgevallen te zijn in het Bejamin Franklin Campus waar de Amerikaanse arts eerst opereerde wat precies is niet duidelijk maar het is wel frapant dat iedereen z’n kaken stijf op elkaar houdt en de emails niet meer beantwoord.
Het lijkt erop dat Dr. Waner net zoals in New York zijn eigen kliniek / afdeling is begonnen in het St. Josef ziekenhuis in Berlijn. Hopelijk gaan we er niet op achter uit.
Inmiddels hebben we contact gehad met het nieuwe ziekenhuis en het duurde even voordat de doorslaggevende mail er door kwam want ze moesten eerst de documenten opvragen vanuit het ander ziekenhuis. En de arts die het nu allemaal coordineert moet alle patienten vanuit het Bejamin Franklin nog in levende lijven ontmoeten dus hij weet niet met wie hij te maken heeft.
Dus al met al hebben we de ervaring met het pension en de buurt die we in mei hebben opgedaan helemaal voor niets gedaan. Want het St. Jozef ziekenhuis zit in een andere regio, voor de mensen die enigsinds bekend zijn in Berlijn, het zit bij het vliegveld Tempelhof.
Helaas is er nog geen Google Streetview beschikbaar in Berlijn anders konden we vanachter de computer alvast de buurt een beetje verkennen.
Ondanks we dichtbij het vliegveld zitten (Tempelhof wordt niet eens gebruikt voor passegiersvluchten volgens mij.) gaan we weer met de NS Hispeed want dat is vorige keer zo goed bevallen.
Vrijdag 3 oktober opname Je Zal Het Maar Hebben
Eind augustus ben ik gevraagd voor het BNN tv programma Je Zal Het Maar Hebben, dat is een luchtig medisch programma op de jongerenzender BNN. Op 3 oktober vind de opnames plaats in Amsterdam bij mijn stagebedrijf Semilo en deels elders in de stad.
De uitzending waarin ik voorkom zal in maart uitgezonden worden exacte tijding zal ik uiteraard tegen die tijd kenbaar maken.
Vannacht heb ik gelogeerd in het ziekenhuis in Berlijn want ze waren bang dat de tong opzwelden nadat er in geprikt werd. Maar uit eindelijk gebeurde dat niet.
Gisteravond moest ik me dus om 18 uur melden in het ziekenhuis.
Vervolgens ging ik heerlijk in bad en tv kijken, een man naast me keek de Duitse Big Brother en ja dat is een concept van mijn held John de Mol dus even kijken wat de Duitse versie er van bakte.
Maar ik kan je vertellen dat de opdrachten die ze moesten doen erg slap is.
Ze moesten met een hijskraan omhoog en vervolgens weer naar beneden in binnen een cirkel landen. In een bak water wat ze 9 sec uithielden een rondje rennen om een veld heen en ook nog een paar basketballen in de basket gooien. Nou nou wat een opdrachten om in het huis te blijven :S
Anyway na het nachtje blijven was ik 6 uur wakker en toen al waren zusters die dagdienst hadden vollop bezig en zelfse de schoonmaakster liep al op de gang. Ik me laptoppie en een kop koffie gepakt in de keuken en vervolgens een layout gesliced. Daarna even gedoucht om de tijd door te komen. Want om 10 uur zou Dr. Kandilakis komen om eventjes te kijken.
Nadat hij geweest was mochten we gaan en gingen we met de taxi terug naar het hotel en alle spullen gepakt en uit gecheckt en vervolgens weer met de taxi naar Berlin HBF gegaan en daar om 12:38 uur de trein gepakt richting Amsterdam CS.
Tijdens de treinreis hebben we lekker koffie en bier gedronken en de reis verliep spoedig. Om 19:01 kwamen we aan in Amsterdam en vervolgens de trein naar Abcoude genomen waar Marlinde ons kwam ophalen met de auto.
Onze conclusie is dat we volgende keer wederom met de trein naar Berlijn gaan want dat is inderdaad erg ontspannen !!
Medio september / oktober zal ik weer naar Berlijn gaan voor een operatie.
