De vorige laserbehandeling is nog niet achter de rug of de afspraak van de volgende is alweer gemaakt, van 22 t/m 25 november zal ik samen met mijn ouders weer naar Berlijn gaan voor de laatste CO2 laserbehandeling dit jaar.
De Duitse artsen zullen wederom in de keel gaan laseren om meer ruimte te creëren, ze zullen nog twee of drie behandelingen moeten gebeuren voordat Dr. Waner uit New York verder gaat.
Na een week weer thuis te zijn na de laserbehandeling begin september kan ik me voorstellen dat mensen benieuwd zijn of er weer vooruitgang geboekt is. In deze blog zal ik dat even toelichten.
Het antwoord is ja,.. ten eerste omdat ik een nieuwe tube heb gekregen waardoor ik twee keer zoveel lucht kan halen dan voorheen, ik liep altijd met een kinderformaat (4) rond en nu heb ik een nieuwe gekregen (8) dat geschikt is voor volwassenen. Ook ondanks¬† de artsen enthousiast zijn en denken over een paar behandelingen de canule helemaal te verwijderen hebben ze me een nieuwe ‘aangesmeerd’. Mjah ik weet wel waarom, officieel moet er om de 3 maanden een nieuwe komen, maar dat doe ik nooit omdat ik dat niet nodig vind en als je ziet hoeveel z’on ding kost zou je je afvragen of het echt nodig is dat je ‘m elk kwartaal vernieuwd. Indirect heb ik ook meer energie geloof ik, als je meer lucht haalt is het natuurlijk wel wat fijner.
Anyway ik heb nog niet echt mensen gesproken, maar vanochtend hoorde ik weer dat het een stuk verbeterd is met m’n stem. Nu er meer ruimte wordt gemaakt in de luchtpijp en keel komt er ook meer lucht langs m’n stembanden dat zorgt voor flexibiliteit. Maar met zekerheid kan ik niet zeggen of m’n stem nu weer verbeterd is. Ik kan wel merken dat het iets anders voelt dan vorige week, toen was ik een beetje schor achtig dat ongetwijfeld door de zwellingen kwam.
Afgelopen maandag had ik al een e-mail verzonden naar Berlijn voor een afspraak voor de volgende behandeling om ’t vliegtuig en hotel op tijd vast te liggen, dat ook weer in prijs ontzettend scheelt. Maar helaas is niet iedereen zo rap in reageren als ik, dus dat laat nog op zich wachten, dat het eind november zal worden is al wel duidelijk.
Ik houd jullie op de hoogte!
We zijn vandaag weer thuis gekomen van een weekje ziekenhuis in Berlijn. Woensdag vond de operatie plaats en wonderbaarlijk was ik niet ziek van de narcose dit keer. De Duitse artsen hebben weer in mijn keel gelaserd en zijn erg optimistisch!
Over één of twee behandelingen willen zij de canule eruit hebben en dat is natuurlijk een grote vooruit gang! Dat zal betekenen dat ik eindelijk op zwemles ga en dan echt ga zwemmen en nog zoveel meer wat je kunt bedenken. De volgende laserbehandeling zal plaats vinden eind november.
Voor nu hebben zij een nieuwe canule erin gedaan die meer ruimte geeft om te ademen en ik zonder handen kan spreken wanneer ik druk op de canule zet.
Het is weer heerlijk thuis komen alhoewel het ook weer even wennen is achter je eigen bureau plaats te nemen om het werk voor klanten weer op te pakken.
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties en medeleveningen!
Gistermiddag om 11:30 uur moesten we in het ziekenhuis zijn en we waren er al om 11 uur. Ik krijg toen een kamer waar ik deze keer alleen op lag, dat was wel erg fijn aangezien ik de vorige keer erg ziek was en ik ook niet kon slapen van dat hevige gesnurk.
De kamer heeft ook een eigen wc en douche dus dat is ook best wel lux voor hier in het Duitse ziekenhuis. Want verder heb je hier niet zoals in Nederland dat je TV kan kijken of kan internetten aan je bed met z’on infotainment, nee voor de TV moet je betalen en er is geen wifi of iets voor de pati√´nten.
Verder ben ik dit keer niet ziek geweest dus dat is wel erg fijn en viel mee. De laserbehandeling vond pas plaats om een uurtje of 14:00 uur. Dr. Jovanofic die lasert kom ik altijd nog even tegen in de wachtruimte voordat je naar de operatie kamer gaan en dan doen we altijd even elkaar begroeten en hij vroeg van je stem is beter geworden he? Ik zo ja, hij zoiets van oke ik ga het nog beter maken.
Ik voel wel dat achterin me keel bij het strottenhoofd is gelaserd het doet nu niet zo heel erg pijn als de vorige keer, misschien dat er veel wild vlees weg is gehaald en de volgende keer wat gevoeliger wordt. Of ik beterder kan praten laat ik aan jullie over dat durf ik ook niet te  zeggen. De stem is er nog, niet dat ik zoals de vorige keer een week geen stem had.
Tot zover de groeten, mocht er meer nieuws komen dan zet ik het wel op twitter of facebook. Morgenmiddag vertrekken we hier vanuit het ziekenhuis en gaan we naar het vliegveld om weer naar huis te gaan!
