Geplaatst op 03 december 2013, 22:44 uur
Vandaag was het dan zover. Voor een laserbehandeling ben ik samen met mijn ouders afgereisd naar Eberswalde. De nieuwe lokatie waar Dr. Waner en het Duitse team in een ander ziekenhuis hun werkzaamheden zijn gaan voortzetten zetten.
Om 5.30 u ging de wekker om op tijd aanwezig te zijn op Schiphol. Jullie mogen gerust weten dat ik de reis het meest ergste en stressvolle moment vind van de hele trip. Het is immers geen vakantie en alles staat strak gepland. Verslapen we ons niet, komen we op tijd op Schiphol, vertrekt het vliegtuig uberhaupt. Allerlei van dat soort stomme dingen zorgen mij een beetje voor spanningen. Voor de rest écht niet. Ook de operatie zelf niet.
Maar nu moesten we het wiel opnieuw uitvinden en moeten we hoe dan ook in Eberswalde terecht zien te komen. Een huurauto vinden m’n ouders niks en dus wordt het al snel de trein. En de trein van Berlin Schönefeld gaat niet rechtstreeks naar Eberswalde, want je moet op het grote Berlin HBF overstappen. Hup weer een stressmoment erbij 🙂
Al met al kwamen we om 10.30 uur aan in Berlijn en wachten we op de koffers. Ondertussen zag ik schaatser Erben Wennemars ook wachten op z’n koffer. Heb hem niet aangesproken, want ik weet als bekend zijn van JZHMH hoe irritant het soms kan zijn. Vervolgens gingen we naar de trein en die vertrok om 10.48 en wij moesten eerst nog tickets kopen. Dus je raad het al trein gemist, half uur wachten op de volgende.
Eenmaal in de trein naar Berlin HBF ging het goed en we kwamen om 12.15 uur daar aan. Mooi op schema zou je zeggen! Wij naar spoor 5 want ik was in de veronderstelling dat deze over 10 min ging. Dus wij wachten en er kwam geen trein. Ik kijken in zón ticketmachine en stond er 13.32 uur. Kut dat is een uur later.. blijkt dat dus die trein van Berlin HBF naar Eberswalde één keer in de twee uur gaat :S
Uiteindelijk kwamen we om 14.00 uur aan in Eberswalde en het is opzich een leuk dorpje. We gingen eerst naar het ziekenhuis met de taxi om ons te melden bij Mvr. Hoffmann die ik ook inmiddels had gemaild dat het later werd dan 12.00-13.00 u. Ze leefde met ons mee en liep de hele middag met mij mee voor de medical checkup en anesthesie. Ook heb ik tijdens een operatiebreak Dr. Waner en Dr. Meyer even gesproken. Ze willen morgen weer bij de stembanden wat gaan laseren en op ten duur weer willen liften en m’n lippen dunner willen maken zodat ik een echte mond krijg.
Daarna gingen we naar het hotel – dat op 15 min loopafstand van het ziekenhuis zit – en traditie getrouw schnitzel eten. Morgenochtend moet ik me al om 8.00 uur melden in het ziekenhuis.
Om een heel lang verhaal kort te maken: De reis was niet echt comfortabel te noemen, maar wellicht zijn er nog verbeterpunten waardoor het de volgende keer beter gaat. Het ziekenhuis ziet er erg keurig uit, het is pas helemaal gerenoveerd en ziet er eigenlijk als nieuwbouw uit. Echt een voorruitgang ten opzichte van het St. Jospeh Krankenhaus waar je echt een nummer was en het idee had alsof je in de oostbloklanden was belandt
En tot slot het hotel is ook erg goed, nette ruime kamers. En om 20.00 uur liet de hoteleigeneresse de boel de boel en peerde ‘m. En wij als gasten slapen nu zonder iemand van het hotel.. we hebben het rijk alleen. Iets wat je volgens mij niet snel in Nederland zou meemaken denk ik.
